Transcription
« De thermis Boianis vulgo Les Bains de Bovrbon Lancis (sic).
Ad castellum Boianum intimum amicum.
Sint procul insanæ lites, discede laborque,
Curaque, dum nitidis celebrat gemmantia saxis
Balnea, et antiquo Clio mea ludit amico :
Boianæ huc nymphæ faciles advertite vultus,
Vestrum opus aggredior : vestra est quam carmine pando
Sacra domus : veteri famæ si credere dignum est
Aeduus hanc struxit princeps vobisque dicavit
Ditiacus, quo non alius præstantior olim
Relligione (sic) fuit, nec bello major et armis :
Nil ibi plebeium, niveo propellitur unda
Marmore : sunt gemini fontes, hic frigidus ortum
A levâ ducit, rivisque loquacibus errans
Labitur in thermas ; at fervidus aestuat alter,
Bullati exultant latices, furit intus aquæ vis
Sulphureos fluctu emittens undante vapores,
Nec iam se capit, inque amplum demissa lauacrum,
Temperat ardenti frigus glaciale liquore :
Quodque magis stupeas, oculos sub gurgite vasto,
Fumiferæ admittunt lymphæ, panduntque profundi
Secreta ima sui : vitreo quis talia cernens
Abnuat ire lacu, pigrasque exolvere vestes
Hoc mallet Cytherea parens in fonte lavari,
[p. 139] Hic Dea sylvarum defessa laboribus, artus
Virgineos molli cuperet perfundere rore :
Nec si Baianis veniat novus hospes ab undis,
Spernat Boianas antiquo nomine lymphas :
Adde quod ægrotis non est aliunde levamen
Quærendum, sive ima dolor sit lapsus ad ossa :
Sive cutem tentet scabies : seu tabida membris
Venerit et miseranda lues : seu forte laboret
Quis podagrâ, et chiragrâ, nimioque humore redundet
Hæc præsens medicina data est : hoc noxius humor
Pellitur humore, omnigeni fugiuntque dolores.
Salve, Poeoniæ largitor nobilis undæ
Fons, hilares genti humanæ qui porrigis annos,
Fatalemque diem remoraris, publica morbis
Et non empta quies : foelix Bibractea tellus
Quæ proprium meruit : foelix qui teque, tuamque
Incolit, a Thermis dictam communiter urbem. »
|
